Volsung Sigurd III. Bölüm
(Sigurd’un dayısı ona kaderini açıklar. Regin, Sigmund’un kılıcı Gram’ı Sigurd için yeniden döker. Bu kılıçla Sigurd da önce Fafnir’i sonra da Regin’i öldürür. Andvari’nin hâzinesini aldıktan sonra uyuyan Valkyri, Brynhild’i kurtarmak için yola koyulur.)
“Kısa bir süre sonra” diye devam etti Regin: “Kral anneni Danimarka’ya getirdi. Karnında taşıdığı çocuğun bir Volsung olduğunu bildiğimden, geleceğim için parlak umutlara kapıldım. Babamın ölümünün intikamını ve yasal olarak benim olan hâzineyi geri almamın sadece bir zaman meselesi olduğunu biliyordum.”
“Eğitiminin bana verilmesini ayarladım. Seni bu güne gelebilmen için dikkatle yetiştirdim. Fafnir’i öldürmek için gerekli olan cesarete, güce ve yeteneğe sahipsin. Tek gereken şey bana yardım etmeye istekli olman. Yardımına güvenebilir miyim?”
Sigurd yanıtladı: “Babanın ve ağabeyinin açgözlülüklerini duyunca yüreğim üzüntüyle doldu. Andvari’nin laneti ailenizin felaketi olmuş. Yine de benden kardeşin olan büyük ejderhayı öldürmemi istiyorsan bunu yapacağım. Bana böyleşine zor bir göreve uygun bir kılıç yap. Bu yeteneğe sahip bir döküm ustası varsa o da sensin.”
“Bunu senin için yapacağım Sigurd” dedi Regin. “Gayretime ve yeteneklerime tümüyle güvenebilirsin. Çünkü bu kılıç sayesinde Volsung Sigurd.. bütün dünyada Fafnir’in Felaketi Sigurd olarak bilinecek.”
Sigurd, daha sonra ürkütücü Nornların söylemini anlayan ve ölümlülerin kaderlerini açıklayabilen, annesinin kardeşini görmeye gitti. Dayısı önce sessizce oturdu ve sonra “Sevgili yeğenim, insanların kaderlerini yönetenin senin için dokuduklarını anlatmak beni çok üzüyor, çünkü benim için çok değerlisin.”
“Yaşamının lıayali, üzerinde altın ve gümüş ipliklerden dokunmuş, karmaşık desenleri olan zengin bir örtü. Gerçekten de yaşamın öğle güneşi gibi parlıyor. Şekiller, korkunç canavar Fafnir’i öldürerek sonsuza dek sürecek bir ün kazanacağını gösteriyor. Ayrıca güvendiğin öğretmenin Regin’i de öldüreceksin ve hâzineyi kazanacaksın.”
“Bununla beraber” diye ekledi Sigurd’un dayısı, “Andvari’nin hâzinesi Ölüm ve yıkım dolu lanetini onun ufacık bir parçasına dahi sahip olan herkese taşır. Bu lanet, senin Valkyri Brunhild’e olan sevgini yok edecek. Bıunhild’in intikamı, en yakın arkadaşlarını sana karşı döndürecek ve haince öldürüleceksin. Arkanda seni seven ve öcünü alacak olan bir dul bırakacaksın.”
“Erken öleceksin; ancak ölüm, tüm ölümlülerin ortak özelliğidir. Yaşamın soluğu içinde estiği sürece unutma ki, sana zafer, onur ve sonsuz şan getirecek olan serüvenlerin olacaktır. Kahramanların en yiğidi olacaksın, nazik, cesur, dürüst ve ustalıklı. Güneş altında senden daha soylu bir adam yaşayamayacak!”
Regin, söz verdiği gibi Sigurd için özel bir kılıç yapmıştı. Sigurd kalıcı eline alıp keskin tarafıyla örse vurduğunda kılıç parçalara ayrıldı. “Bundan daha iyi bir kılıç yapmalısın!” diye haykırdı Sigurd.
Döküm ustası, Sigurd için bir kılıç daha yaptı. Sigurd bir kez daha kılıcı alıp örse vurduğunda kılıç parçalara ayrıldı. “Bundan daha iyi bir kılıç yapamaz mısın Regin?” diye sordu Sigurd. “Yoksa senin kalbine de babanın ve Fafnir’in kalbine olduğu gibi ihanet ateşi mi düştü? Yoksa ben Fafnir’i Öldürürken onun da beni öldürmesini mi istiyorsun?”
Sonra Sigurd annesine gitti ve “Babamın sana, kılıcının parçalarını benim için saklamasını söylediğini duydum. Eğer bu doğruysa onları almayı diliyorum. Dünyada büyük işler yaparak ün kazanmak niyetindeyim” dedi.
Sigurd’un annesi yanıtladı: “Gerçekten de doğru. Baban ölmek üzereyken bana şöyle demişti: “Kılıcımın parçalarını doğacak erkek çocuğumuz için dikkatle sakla. Bu parçalar, Gram adında yeni bir kılıç yapmak üzere yeniden dökülebilir. Bu kılıçla, yeryüzünde öyküsünü anlatacak ozanlar oldukça adını yaşatacak büyük işler başaracaksın.”
Regin, işini bildiği gibi yapmasına izin vermediği için Sigurd’a sinirlenmişti. Yine de Sigurd’un talimatlarına uyarak Volsung Sigmund’un kılıcını Sigurd için yeniden döktü. Regin kor halindeki ocaktan kılıcı alırken, kılıcın kenarlarından mavi alevler fışkırıyordu. “İşte” dedi Sigurd’a, “bunu dene. Eğer bundan da memnun kalmazsan, bütün yeteneğime karşın ben bile bundan iyisini yapamam.”
Sigurd sabırsızlıkla bir zamanlar babasının olan kılıcı kavradı. Yukarıya kaldırarak, diğer iki kılıca yaptığı gibi hızla örsün üzerine indirdi. Bu sefer nasılsa kılıç tek parça olarak kaldı. Hatta Örsü ikiye bölerek dibine kadar indi.
“Sanırım bu kılıç işe yarayacak” dedi Sigurd. “Fakat Gram’i daha zorlu bir deneyden geçirmeliyim. Benimle gel.”
Sigurd bir parça yün alarak nehre indi ve yünü akıntıya karşı fırlattı. Yün parçası yüzerek Önünden geçerken kılıçla bir darbe indirdi. Kılıç, yünü de örsü böldüğü gibi ikiye böldü. “Bana gerçekten iyi hizmet ettin Regin!” diye haykırdı Sigurd. “Bu kılıç beni Fafnir’e karşı kesinlikle korur.”
Sigurd ve Regin zorlu ejderhayı bulmak üzere yola koyuldu. Gnita Fundalığı’nda, Fafnir’İn her gün susuzluğunu gidermek için kullandığı patikayı buldular. Patika bir yamacın sonunda aniden bitti ve kendilerini, 80 m. aşağıda akan köpüklü sulara bakar buldular.
“Eğer kardeşin bu patikanın üzerinden uzanıp aşağıdaki suyu içiyorsa, kendisini bu güne kadar yeryüzünde yaşamış en büyük canavara dönüştürmüş demektir” diye haykırdı Sigurd.
“Fafnir’in büyüklüğü senin için küçük bir sorun Sigurd” diye karşılık verdi Regin. “Bütün yapman gereken patikada bir çukur açmak. İçinde oturabileceğin kadar derin olsun. Fafnir patikadan aşağı, suya gelirken kılıcını al ve kalbini parçalayana dek göğsüne sapla. Zafer, onur ve sonsuz şan kazanmak için ne kolay bir yol! Fafnir’in ateşler saçan zehirli nefesi seni kavurmayacak. Uzun ve sivri kuyruğu seni yaralamayacak. Pullu bedeni Gram’in kan aramasını engelleyemeyecek. Zayıf karnının üstünde ileriye doğru kayarken, kendisini bekleyen tehlikeden hiç haberi olmayacak.”
“Hepsi iyi güzel de” dedi Sigurd, “Fafnir’in kanında boğulmaz mıyım?”
“Sen adam olmazsın Sigurd” diye haykırdı Regin. “Sana ne kadar iyi öğütler verirsem vereyim, yüreğin hâlâ korkuyla dolup taşıyor. Baban öldüğünde Volsung cesaretinin hepsini kendisiyle birlikte götürmüş. Sigmund’un yarısı kadar bile kahraman olamayacaksın, çünkü yüreğin zayıf ve yumuşak. Eğer Fafnir’i öldürmenin daha iyi bir yolunu bulursan öyle yap. Onu öldürdüğün sürece, gerisi beni ilgilendirmez.” Bu sözlerle, Sigurd’u fundalığın arkasında bırakıp, kendi korkusunu saklayarak uzaklaştı.
Sigurd Regin’in öğütlediği gibi bir çukur açmaya koyuldu. Çalışırken aniden birisinin kendisini izlediği duygusuna kapıldı. Başını kaldırdı ve yukarıda uzun sakallı ve yaşlı adamın durduğunu gördü. Mavi bir pelerin ve alnını gölgeleyen geniş kenarlı bir şapka giymişti ve sadece tek gözü vardı.
“Volsung’un oğlu Sigurd, niçin böyle bir çukur kazıyorsun? Sana bu hain öğüdü kim verdiyse niyeti seni yok etmek. Kendi mezarını kazıyorsun, çünkü ejderhanın kanı seni bu çukurda boğacak. Bu çukurla bağlantılı birçok çukur daha kazman daha iyi olur. O zaman sen burada oturup Gram’la ejderin kalbini parçalarken, Fafnir’in kanı diğer çukurlara akar.” Yaşlı adam yok oldu ve Sigurd kendisine öğüt verenin Herkesin Babası Odin olduğunu anladı.
Dev canavar patikadan aşağı, suya doğru ilerlediğinde Sigurd, çukurlar ağıyla ve güvenilir kılıcı Gramla hazır bekliyordu. Ancak genç kahraman karşı karşıya geldiği dehşete hazırlıksızdı. Canavar patikada ilerlerken ağırlığı toprağın titreyip sallanmasına neden oluyordu. Sigurd’a yaklaştıkça, alevli soluğunun ritmik patlamaları giderek daha yüksek gök gürültüleri halinde kayalarda yankılanıyordu.
Ancak Sigurd, çukurunda cesaretle bekledi. Kısa bir süre sonra canavarın gövdesi çukurun ağzını, bütün ışığını keserek kapattı. Sigurd Gram’ı canavarın açıkta kalan, savunmasız göğsüne kapladı. Kılıcını hızla geri çekse de Fafnır’in yarasından akan kan onu örttü. Neyse ki yanlardaki kanallar fazla kanın akmasını sağladı. Böylece Sigurd, Regin’in umduğu gibi boğulmadı.
Korkunç acı onu mahvederken, Fafnir öfkeli bir boğa gibi böğürüyordu. Başını ve kuyruğunu, görünmez düşmanını yok etmek umuduyla çılgınca sallıyordu. Sonunda can çekişerek yere düştüğünde, kendisini güvenli bir uzaklıktan izlemekte olan Sigurd’u gördü.
“Korkunç gücümün karşısına kılıcıyla çıkmaya cüret eden de kim?” diye sordu Sigurd’a. “Kuşkusuz seni bu işi yapmaya kardeşim Regin hazırlamıştır. Canavar görüntüm ve zehirli soluğumla, Kuzey ülkelerinde yaşayan herkese korku saldım; çok uzaklara kadar insanlar benim öfkemi kabartmaktan korkardı. Seni beni öldürmeye ikna edenin, seni de öldürmeyi tasarlıyor olması beni avutuyor!”
“Ben Volsung Sigmund’un oğlu Sigurd’um” diye yanıtladı Sigurd. “Seni öldürmemi sağlayan, cesaret dolu yüreğim, gücüm ve keskin kılıcımdır. Ve eğer Regin’in bunlardan korkmasını gerektirecek nedenleri varsa, o zaman kendini korusun.”
“Eğer hâzinemi alırsan Volsung Sigmund’un oğlu Sigurd” dedi Fafnir, “kılıcının ve yüreğinin sana pek az faydası olur. Altınlar cüce Andvari tarafından lanetlenmiştir. Güzel altın yüzüğüm ve mağaramdaki altınlara sahip olan her canlının yazgısı felaket olacaktır. Ölüm ve yıkım, gecenin gündüzü izlediği gibi şaşmaz biçimde altınları izleyecek ve onlara sahip olan hiç kimse bu lanetten kurtulamayacak. Bu lanet ancak yüzük ve altınlar derin sulara döndüğünde sona erecek. Bu yüzden dikkat et. Benim felaketim senin de felaketin olmasın.”
Sigurd yanıtladı: “Bırakmakla ölümümü engelleyecek olsam, Andvari’nin lanetinden korkar ve hâzineni bırakırdım. Ancak eninde sonunda hepimizin kaderi ölmek olduğuna göre korku içinde yaşamak hiçbir şey sağlamaz. Cesurca işler başarıp zafer, onur ve şan kazanmak bundan çok daha iyi. Aslında hepimiz senin gibi, hâzinelerimizi ölene dek elimizde tutabilirsek kendimizi şanslı saymalıyız.”
Fafnir’in öldüğü açıkça belli olunca, Regin, Sigurd’a yaklaştı. “Selam sana, Volsung Sigmund’un oğlu ve Fafnir’in felaketi Sigurd” diye bağırdı. “Fafnir’le karşılaşmak ve onu yenmek cesaretini gösterdin. Dünyada bundan söz edecek ozanlar oldukça, bu başarının sana getireceği ün sürecektir.”
“Ancak kuşkusuz ki bu başarı sana hiçbir ün getirmeyecek” diye karşılık verdi Volsung Sigmund’un oğlu Sigurd. “Çünkü beni ejderhaların en zorlusuyla dövüşürken yalnız bıraktın.”
“Keskin ağızlı kılıcı dökenin ben olduğumu unutma” dedi Regin. “O olmadan Fafnir’e saldırmaya cesaret edemezdin, çünkü hiç kuşkusuz o zaman seni yok ederdi.”
“Yanılıyorsun Regin” diye karşılık verdi Sigurd. “Bir insan, eğer cesareti yoksa en muhteşem silahla bile ne yapabilir? Oysa cesur bir adam kılıcı kör bile olsa, yiğitçe dövüştüğü İçin kazanacaktır.”
Sigurd ejderin kalbini bedeninden kesip çıkarmaya başladığında, “Senden küçük bir ricam var Sigurd” dedi Regin. “Fafnir’in yüreğini ateşin üzerinde kızartıp yemem için bana ver. Bunu ağabeyimden bir yadigar olarak istiyorum.”
Sigurd bu isteğe boyun eğerek, kalbi aldı ve ahşap bir şişe geçirerek kızarttı. Kalpten damlayan sıvı parmağını yakınca, parmağını ağzına götürdü. Kalbin kanı ağzına değer değmez şaşkınlıkla, oturmuş kendisini seyretmekte olan kuşların dilini anlayabildiğini ayrımsadı.
“Bakın” dedi kuşlardan biri, “şurada Sigurd, Fafnir’in kanıyla neredeyse tamamen kaplanmış olarak oturuyor. Sırtında, omuzlarının arasında, ejderin sıcak kanıyla yapışmış olan bir ıhlamur yaprağı olduğunu görmüyor.”
“Sigurd canavarın kanının koruyucu güçlerinin ayrımında değil” diye ekledi ikinci bir kuş. “Kanın bedenine değdiği yerlerden, hiçbir silahın kendisini yaralayamayacağım bilmiyor.”
“Eğer Sigurd sözlerimizi anlayabilseydi tek zayıf noktasını korumaya özen gösterirdi” dedi başka bir kuş. “Çünkü sadece ıhlamur yaprağının, Fafnir’in kanının derisine değmesine engel olduğu o noktadan yaralanabilir.”
Dördüncü bir kuş konuştu: “Sigurd aptal gibi Fafnir’in parıldayan kalbini Regin için kızartıyor. Oysa kalbi kendisi yemeli, böylece Regin değil o, bütün insanların en bilgesi haline gelirdi.”
“Regin, Sigurd’u aldatmanın en iyi yolunun ne olduğunu düşünüyor” dedi ikinci kuş. “Sigurd’u dolambaçlı sözlerle kandıracak. Sigurd ona güvenmekle aptallık ediyor.”
“Sigurd Regin’in kafasını gövdesinden ayırmalı sonra da bütün hâzineyi almalı” diye ekledi üçüncü kuş.
“Regin Sigurd’u haklamadan Önce!” diye bağırdı dördüncü kuş, “atasözündeki gibi: Kurtun kulaklarının göründüğü yerde, kurtun dişleri de yakındır. Eğer Sigurd akıllı ise kendine dikkat etmeli. Fafnir’in inine girip hâzineyi toplamalı, sonra da Brunhild’in uyumakta olduğu Hindfeh’e gitmeli. Bilgeliğe giden yol budur.”
“Sigurd’un kaybedecek bir şeyi yok” dedi birinci kuş. “Zaten kardeşlerden birini öldürdü. Bu, diğer kardeşin de onu öldürmesi için yeterli bir neden.”
“Kuşlar haklı” dedi Sigurd kendi kendine. “Kuşkusuz Regin yakında felaketim olacak. Eğer şimdi Fafnir’in kaderini paylaşırsa ondan korkmama gerek kalmaz.”
Hiçbir şeyden kuşkulanmamış olan Regin’e doğru yaklaştı. Hızla Gram’ı kınından çekti ve Regin’in başını kesti. Hem Regin’in hem Fafnir’in kanlarını içti. Sonra Fafnir’in kalbinin çoğunu yedi, kalanını da sakladı.
Kuşlar koro halinde cıvıldadılar. “Andvari’nin yüzüğünü parmağına tak Sigurd. Korkacak neyin var ki? Sonra Valkyri Burnhild’in uyuduğu Hindfell’e git. Ateşten bir çemberin içinde, altın rengi parıltılar saçarak Hindfell’in üzerinde duran Işıltılı Salon yükselir. Orada tüm bakirelerin en güzeli, kızıl alevlerin gölgeleri üzerinde dans ederken, altınlarla çevrili olarak yatmakta. Odin’in, savaşta itaatsizlik ettiği için (yine Odin tarafından) cezalandırılan ışıltılı bakiresi çok uzun uyudu. Yüreğinde merhamet vardı ve ürkütücü Nomların kararına karşı gelerek yanlış savaşçının yaşamasına izin verdi. Uyku dikeni, sen gidip onu kazanıncaya dek Brunhild’i koruyacak! Andvari’nin yüzüğün parmağına tak Sigurd. Korkacak pek az şeyin var.”
Sigurd bir kez daha kuşların öğüdüne uydu. Grani’ye bindi ve Fafnir’in inine sürdü. Orada düşlerin ötesinde bir hazine buldu. Andvari’nin yüzüğünü özel bir yerde buldu ve parmağına taktı. Hreidmar’ın Dehşet Miğferi’ni başına geçirdi. Kalan hâzineyi iki büyük sandığa koyarak Grani’ye yükledi. Ata kendi ağırlığını yüklememek için yanında yürümeyi düşündü, ancak Grani yürümeyi reddetti. Bunun üzerine Sigurd sırtına bindi. Efendisinin tanıdık ağırlığım hisseder hissetmez, hayvan sanki rüzgârdan başka yükü yokmuşçasına dörtnala ileri atıldı.
Donna Rosenberg’in Dünya Mitolojisi adlı kitabından alıntılanmıştır.
ismailkorpe tarafından yazıldı 
katilbalina-ebrâr 